İnsanların on saniyede ağızlarından çıkıveren sözcüklere ben çoğu zaman on saat, on gün ve hatta on yıl takılı kalabiliyorum. Sözcükler üzerinde fil gibi bir hafızam var, unutmuyorum. Sözcüklerin sahipleri bir sonraki sözcüklerine devam ederken, ben fonda bir müzik eşliğinde, üzerinde hiç mi hiç düşünülmemiş sözcüklere takılı kalıyorum, sonra kendimi üzüyor sabote ediyorum. Niye, ne gerek var...
2 yorum:
Unutmam bende unutamam,kalbimde sanki birşey sıkar beni,affetme lüksünü bana tanımaz.Beni de özgür bırakmaz bir türlü..
mrb tully, ben bunu cevapsız bırakmışım kızdım kendime.ben affediyorum da ya, kendi hallerine bırakıyorum..
Yorum Gönder