28 Ocak 2007 Pazar

Ton Ton Anneanneler

Geçen Perşembe günü Melih anneannesini kaybetti. Cenazeye yetişemedik ama ziyarete gittik köye. Anneannemiz 96 yaşındaydı ve herhangi bir kronik hastalığı olmadan sadece yaşlılıktan, yaşlanmaktan vefat etti. Kendisini 2 yada 3 defadan fazla görmedim ama yine de birkaç güzel hatıram var: ilk evlendiğimizde köye ziyarete gittiğimizde bizim bavulu kimseye çaktırmadan arabadan alıp eve taşımıştı ve bana kenarları oyalı bir yemeni vermişti "al bak bunu ben kendi ellerimle işledim" diyerek. 94 yaşında kendisi oya yapabiliyordu, ve bavul taşıyabiliyordu. Eski toprak demek bu olsa gerek. Tabii oraya gidince kendi anneannem de düştü aklıma, onu kaybedeli de 2 sene olacak, o da 85 yaşındaydı vefat ettiğinde. Onun da kronik bir hastalığı yoktu, sadece yaşlılıktan kaynaklanan şikayetler hariç. Ona dair hatıralarım çok fazla tabii, anlatsam bitmez; zaten çok da özledim. Bu iki ton ton, nasıl yaşadılar bu yaşa kadar, hem de bu kadar sağlıklı olarak; insan düşünmeden edemiyor. Elden ayaktan düşmeden, hafızaları gayet yerinde ortalama 90 sene nasıl yaşanır? Ben yaşamak isterim açıkçası o yaşa kadar. Yaşlanmaktan korkuyorum ama yine de o yaşı görmek istiyorum. Çünkü bu iki ton ton un 80 yaşlarında bile yapacakları, alacakları, bekledikleri vardı. Her bir beklenti gerçekleştiğinde, yenisi hemen geliyor ve ikisininde ağzından "şunu da görsem...." diye dökülüyor. Yaşlandıkça daha mı fazla bağlanıyor insan hayata, sanıyorum öyle.

Bu iki ton ton bize çok iyi ve sağlıklı genler bıraktılar. Ve ben 13 sene sigara içtim utanmadan.....

3 yorum:

Anonymous dedi ki...

3 sene olacak neredeyse anneannemi kaybedeli. Son günleriydi, yaz başı bir pazar sabahı gitmiştik Fethiye'ye. Annem, teyzem, kuzenlerim başındaydı, o yatakta sayıklıyordu. "Cem geldi anne kalk, bak" dedi annem. Zorlukla doğruldu rahmetli, sarıldık. İsmimi söyledi, sonra bana baktı gülmeye başladı, ben de güldüm, herkes güldü. Gülerken kendine geldiğini gördüm gözlerinde. Sonra yattı yine. Yattığı yerden "çocuklara yemek hazırlayın" diye sayıklamaya başladı.

3 gün sonra bir öğle vakti onu kaybettik. İzmir' de aldım haberi. "Seni bekliyorumuş" dediler. 2 aydır o halde yatıyordu çünkü. Çok ağladım. Annem gibiydi, beni o büyütmüştü. Çocukluğumun ilk anılarında o vardır. Kokusunu şu an bile hatırlarım. Ben, işten, güçten öğrencilikten, üşengeçlikten onu arayıp sormazken o üşenmemiş ölmek için beni görmeyi beklemişti. Fethiye'ye gittim hemen. Beni sırtında büyüten anneannemin tanutunu taşıdım. Mezarına toprak attım. Dua ettim. Ağladım.

Onu çok özlüyorum.

Allah rahmet eylesin. Başınız sağolsun.

Cem&Melike

anl dedi ki...

siz de sağolun, çok teşekkürler.

sidika SAKA dedi ki...

Anılcığım başınız sağolsun diyorum. Aneeanneli iki satır yazı okudum. Gözlerim doldu. Sanırım ben de anneannemi çok özlemişim. Kokusu burnuma geldi resmen. Mekanları cennet olsun!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...