Cumartesi akşamı Didem'i Emrah'a istedik. Bizim çocuklar birbirlerini tanımışlar, anlaşmışlar; e tabi bize de adeti yerine getirmek düştü; giyindik süslendik, toplandık gittik, kalabalık gittik ki vermezlerse kızı kaçıralım. Didem Emrah'a tuzlu kahve bile yaptı, sonra kıyamadı tabii şekerli kahvesini de verdi. Ağızlar pek bir kulaklardaydı, çok güzeldi. Didem'in babası "Benim kızım kıymetlidir, iyi bak" deyince, kendi babam geldi aklıma. Nişanlanırken değil de, üniversite de biz henüz lay lay lom sevgiliyken kocayı aileyle tanıştırınca babam kocaya şöyle demiş "Benim kızım kıymetlidir ona göre." Biraz tehditkar, biraz korumacı, ama, daha çok baba kalıbının altında yatan incinebilirlik. Hep mutlu olun e mi?
1 yorum:
Anıl'can Allah arkadaşları bir yastıkta kocatsın ve öbür boylu mutlu etsin. Ancak bana tanıdık bir tek sen olunca hemen resimden seni buldum, oo dedim pek bi ağır olmuşş.. Zaman ne çabuk geçmişte Anıl'can kız istemeye gitmiş, ne ise blogunu keyifle okuyup arkideşlere de gösteriyorum. Hadi devammmmmmmmmm...
Yorum Gönder