Mantı Günü

Sanıyorum her ailede şenlik havası yaratan, yapılması için verilen uğraşlar sırasında mutfak kapısını aşındırtan bir yemek türü vardır. Bizde de bu yemek cevizli keşli mantıdır. Küçükken hatırlıyorum anneannem açardı mantı, bir de kalabalığız artık bayram mıdır seyran mıdır toplanmışız, anneannem annemlerle birlikte saatlarce hamur açıyor. Offf zaman geçmek bilmez, tıkabasa mantı yemek için hiçbir abur cubur konmaz ağza akşama kadar. Mantılar kaynar suya atıldıkça böyle içim hop eder, ağzım sulanır. Bugün yine annem mantı kıyağı yaptı bize. Yine mutfağın kapısında bekleşip durdum. Bizim mantı da farklıdır ha, daha bir güzeldir övünmek gibi olmasın. Hamur böyle açılır, içine etleri konulur, üçgen şekilde kapatılır. Suya atılır pişirilir, çıkarılır, tabaklara alınır. Ceviz bildiğimiz ceviz, keş dediğimiz ise ekşitilmiş, kurutulmuş peynir kalıbıdır; böyle rendelenir, rendelenmiş cevizle karıştırılır böööyle mantının üstüne serpilir, sonra üstüne de kızarmış köy tereyağı dökülür afiyetle yenir. Bu mantı geleneği belli ki anneden kıza geçiyor, karar verdim ben de hamur açacağım Ankara'ya dönünce; bu beceriksizlikle nasıl olacak bilmem ama, yok yok, hamur açıp mantı yapacağım, kararlıyım.