2 Mayıs 2007 Çarşamba

İstanbullular - Buket Uzuner

Üşenmedim baktım, en son bir Buket Uzuner romanı okuduğum zaman Temmuz 1996 imiş. O zamandan bu yana da Uzuner hep gezi notları yazdı yanılmıyorsam, ve ben onları okumadım. Neden bilmem gezi notları ilgimi çekmedi, sanıyorum okumak yetmiyor bu konuda, gidip görmem lazım. Haa bir de "Gelibolu" romanı var onu unuttum. Neyse, en son bir Uzuner romanı okuduğumda 20 yaşımdaymışım. Romanlarını bir çırpıda, neredeyse tüm satırlarını çizerek okuduğumu da çok iyi anımsıyorum, o yaşlarda kendimi bulduğum çok şey vardı bu romanlarda. Şimdi aradan 10 sene geçmiş, Uzuner yeni bir roman yazmış, merak ediyorum 10 sene önceki tadı verecek mi? İstanbullu olmadığımdan veya İstanbul'da yaşamadığımdan olabilir mi acaba, çok da vermedi aynı tadı. İstanbul'a dair Istanbul'un ağzından anlatılan bölümlerde anlatım bana çok ağdalı göründü, bu ağdalı dil inandırıcı olmaktan uzaklaştırmış bu bölümleri. Onun dışında romanın kurgusu tam bir Uzuner kurgusuydu. Bu kadar farklı tipte insanı incelemek, geçmişlerine gitmek, bu insanların dahil olduğu hepsi birbirinden farklı sosyal gruplara değinebilmek için hepsini tek bir mekanda toplamak ve bu mekanın da havalimanı olması güzel olmuş. Karakterleri birinci ağızdan duymayı severim, burda da sevdim ama yazar sevdiği karakterleri çok fena kayırmıştı ya da ben öyle hissettim; hiç kimse mükemmel olamaz sanki ama... Belgin sanki biraz mükemmel kaçmamış mı... Romanın kapak tasarımı çok çok kötü olmuş, hatta abartıp çirkin olmuş diyeceğim. Demem o ki aynı tadı alamadım ben.

Everest Yayınları, 1. Baskı 2007, 519 sayfa

1 yorum:

sidika SAKA dedi ki...

herkes "aynı tadı alamadım" diyor. Korkudan okuyamıyom kitabı.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...