Üzüldük...

Yazsam mı yazmasam mı diye çok düşündüm. Hayatı güzelliklerle, gülücüklerle doldurma çabası günlüğüme de yansımış olmalı, ya da daha farklı bir açıdan bakarsak korkuyor muyum yazmaya, bilemedim. Neyi yazmaktan bahsediyorum, genç yaşında (29) trafik kazasına kurban verdiğimiz Öznur'un ölümü üzerine hissetmiş olduklarımı yazmaktan bahsediyorum. Öznur eş tarafından kuzenimiz, kendisiyle olan ilişkim sonradan edinilmiş akrabalık düzeyinden ileri gitmedi ama yine de kendisine özgü birtakım lafları hatırımda yer etmiş. Kaldı ki, gencecik ölümler hep yüreğimizi parçalamaz mı zaten, böyle yarım kalmış hayatlar, koparılan yerleri hayat boyu acıyacak anne, baba ve kardeşler. Hepimiz hem üzüldük hem büyük şaşkınlık yaşadık bu beklenmedik kaza sonucunda, ve sonuç olarak kendisinin huzur içinde yatmasını, geride kalanlara ise sabır vermesini diledik.