6 Şubat 2008 Çarşamba

Hurafe midir değil midir, değilse nedir?

Hamileliğim boyunca bu deneyimi yaşamış çeşitli yaş gruplarına mensup annelerden çok saçma ve tamamen kendi uydurmaları olduğunu düşündüğüm yaşandıkları iddia edilen hikayeler dinledim. Efenim, işte, çilek reçeli yaparken canı çeken hamile kişi bir tadına bakayım diye parmağını reçele daldırır ve tam o sırada kaynanası içeri girince ondan çekinip elindeki reçeli bacağına siler, çocuk doğunca da reçeli sildiği yerde bir iz vardır; ya da, böööle gülü içine çeke çeke koklayan hamile kişinin çocuğunun vücudunda gül izi olur, ay vallahi oluyormuş dediler, ben de o kişilerin yüzüne "aaaaa sahiden mi" deyip, yanlarından ayrılınca "peh, ne de saçma bişi" diye kıs kıs güldüğümü hatta bu kişileri bu tip inançlarından dolayı kınadığımı ve hatta küçümsediğimi itiraf etmeliyim.

Hamileliğimin 7. ayı, Ağustos, tatilden dönmüşüz keyfimiz gıcır, kocayla para çekmek için Cebeci'de caminin ordaki ışıklarda bulunan bankanın ATM sine doğru yöneldik, trafik yoğun olduğundan koca arabada bekledi ben para çekmek için indim. Uzunca bir kuyruk var. Ben kuyruğun sonundaki beyin arkasındaki yerimi aldım ve kafamı kaldırır kaldırmaz kafasının arkasındaki koskocaman böyle hafif de iltihaplı gibi o an bana çok da çirkin görünen et beni ile karşılaştım. Kafamı çevirdim diğer tarafa ama gözüm takıldı bir kere, dönüp dönüp bakıyorum et benine. Hani böyle durumlarda hemen gözünüzü kaçırırsınız ama bir kere görmüşsünüzdür ve sürekli merak edersiniz, o merak yer bitirir, öyle işte. Bu keşmekeş içinde de içimden ne geçirsem beğenirsiniz "allahım, lütfen benim çocuğumun kafasında böyle bişi olmasııın, amin, amin, amin, tövbe tövbe tövbe, ay ne düşünüyorum ben böyle yazık adama kusura bakma allahım sen sağlık ver ama yine de benim çocuğumda olmasın, tüh tüh, allah korusun, amin amin." Ve, o et beni sonraki 3 ay boyunca da nadir olarak da olsa gözümün önüne gelmeye devam etti. Hamileyken takıyor insan işte böyle abuk subuk şeylere...

Doğum yaptım, Deniz'i eve getirdik, bir kaç gün sonra ben nispeten kendime gelip de etrafımla daha çok ilgilenmeye başladığımda gaz çıkarmak için annemin dizine yatırdığı kızımın kafasının arkasındaki kırmızı leke ile karşılaşınca doğum lekesi geçer dedim. Birkaç gün geçti kırmızılık halen geçmedi, ve sonra o et beni geldi aklıma. Yok artııııkkkk. Deniz 3,5 aylık oldu, doğum saçları dökülmeye yenileri çıkmaya başladı, ama o kırmızı leke hala durmakta. İçin için o et benini kafaya taktığımdan dolayı bu izin olduğunu düşünsem de, tesadüf olduğuna inanmak istiyorum. Çok garip yahu..

5 yorum:

Sevinç dedi ki...

Belki de korkulacak tiksinecek çekinilecek kadar garip bir şey olmadını yaşamak için bir fırsattır:) Belki doğa bize gerçekten bir şeyleri kendince göstermeye çalışıyordur... ya da kendi beynimizin korkularımızın endişelerimizin mistik bir oyunudur...
Ya da, daha pozitivist bakarak, belki de birbirleriyle ilişkisi olmayan şeyleri rastlantıları içinde neden sonuç ilişkisi ile açıklamaya yatkın bir zihni vardır insanların... Ben buna inanmaya eğilimliyim ama kimbilir... Ama inşallah Deniz'in sağlığını etkileyen bir şey değildir bu ben...

anl dedi ki...

sevinçcim denizin beni yok ama kafasının arkasında kırmızı bir leke var :) sağlık açısından kötü bir iz değilmiş sanırsam :)

Sevinç dedi ki...

Süper o zaman çok iyi:) Di mii:)
Hatırlatıcı,geçmişe baktırıcı bir doğum lekesi o kadar:)))

ne ben olabildim ne de başkası dedi ki...

gerçekten garipmiş:)ama hurafe deyip geçtiğimiz bazı şeyler sonradan tıp tarafından kabul edilmedi mi?
mesela postnatal depresyon? bu adı almazdan önce ninelerimiz büyük ninelerimiz kötü kalpli al karısına bağlarlarmış gelen kötülükleri. şimdiyse postnatal depresyon diyip bilimselleştirdik.
elif şafak'ın siyah sütünü okumanızı tavsiye ederim ben:) bırakın anne olmayı anne olmanın kıyısında bile değilim ama kendimce bir şeyler öğrendim bu kitaptan.
sevgiler...
not: sadece bir leke olarak tezahür etmiş en azından diyip şükretmeli ya anlattığınız benin aynından olsaydı değil mi:):)

anl dedi ki...

evet gerçekten de öyle :) siyah süt için niyetlendim ama bunalıma sokar insanı dediler doğum sonrası.zaten şu aralar ihtiyacım olan son şey zaten yaşadıklarımı bana anlatan bir roman olacak :) belki sonra :):):)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...