kendimi dünyanın merkezinde sanma yanılsamasının bir yansıması olaraktan, sesim güzel olmadığı halde, 90-60-90 mankenden hallice bile olmadığım halde, herhangi bir enstrümanı şakır şakır çalabilecek yetenekten yoksun olduğum halde, ailemde veya yakınımda hiçbir şekilde örnek teşkil edecek biri olmadığı halde..içimde böyle bir sahnede olma dürtüsü var küçükten beri, böyle bir spotların altında olma fantazisi..."sahne ışığı var bende içimde ışıl ışıl parlayan" diyeceğim de güleceksiniz...de...neden "pink" aslında ben olacakmışım da, birileri engel olmuş gibi hissediyorum çoğu zaman...mağazalarda elim ışıl ışıl, abuk subuk, açık saçık, allı pullu kıyafetlere giderken ve renk renk, model model saçlara olan düşkünlüğümün kafamda kendini bulması değişikliksever ruhumun doyurulma ihtiyacından mı yoksa bu sahne ışığından mı ...üfff tek derdim bu olsun bu sene yaa..
3 yorum:
Anılcığım, itiraf başlıklı bu yazın benim için itiraf niteliği taşımıyor. Defalarca söyledin bana bunu çeşitli şekillerde :) "Bende ses olsa..." diye başlayan cümlelerle. Diyorum ki, bir hafta sonu bir araya gelsek, birileri çalsa, biz söylesek (ortak bir müzik türünde karar kılmalıyız önce) eğlensek böyle... Evimizin pink'i sen ol! Anılcım sen şen ol! :) Öperim :)
40 kere soolersem olur belki:)
haa bi de hepimiz sen olalim,toplanalim:)
Yorum Gönder