Fala İnanma Falsız Kalma...

Hani böyle bazen insana garip şeyler olur, birini düşünürken seni arar, aklından geçen biri küt diye karşına çıkar, yapmayı istediğin alakasız bir şeyi yapmak için yine alakasız zamanda alakasız bir fırsat bulursun, rüyaların çıkar, gibi, gibi...işte bana onlardan çok sık olur. Benim bunların çok sık olduğunu dile getirmem arkadaşlar arasında çoğu zaman alay konusu oluyor o ayrı. Örnekli açıklamaları dile getirmek gerekirse (örneklerin hepsini yazmak uzun olur, bu gibi olaylar sürekli yaşanmaktadır),

- Hayatımın herhangi bir döneminde, herhangi bir yerde yakın iletişim halinde olduğum insanlarla kozmik bir bağ kuruyorum farkında olmadan. İletişim derken, farkında olmaksızın yoğunlaştığım ilişkilerde olduğu gibi hayatımın bir döneminde sık sık görüştüğüm ama o dönem bitince telefon defterimde bir isim olan kişilerle de oluyor bu. Kozmik bağa açıklık getirmem gerekirse, alakalı alakasız zamanlarda, ortada hiçbir neden yokken, düşündüğümde beni arıyor bu insanlar. Bu bazen günde 3-4 kez olabiliyor. Bir de tam tersi olmak üzere, yine alakalı alakasız zamanlarda bu insanlar aklıma düşüyor, arıyorum, şok oluyorlar, o sırada bir sorunla uğraştıklarını veya beni düşündüklerini falan söylüyorlar. Son 1 senedir alıştım ben bu duruma, olağan karşılıyorum artık.

- Birşeyi yapmamam gerekiyorsa, yani, yaparsam kötü sonuçları olacak bazı durumlarda, mutlaka beni tökezletecek, uyarı mahiyetinde olaylar oluyor. Örneğin, gidersem sorun olacak bir yere giderken neredeyse kaza yapmak gibi.

- Birşeyi safça ve içten istersem, böyle kalbimden gelerek, %85 olur, böyle hop diye önüme düşer. Buna yakın zamanda başıma gelen bir olayla açıklayayım, bir gece koca dışarı çıktı, ben uyudum yatıp, sonra karabasan bastı beni uyandım, kocayı aradım, korktum; konuştuk kapattım sonra canım çikolata istedi, dolaba baktım yok, kocayı aradım "bana kırmızı gofretlerden al" dedim, koca "oha" dedi, "şu anda bakkaldayım, ve kırmızı gofretlerin önünde duruyorum", "haa öölemi, tamam al işte", bu kadar da alıştım bu duruma aslında. Bunun gibi bazısı büyük bazısı ufak tefek olaylar dizisi başıma gelir.

- Nazarım değer, gözüm kalır. Evet, burada bir cadılık söz konusu, vallahi de kötü, hin gözle bakmıyorum. Bir örnek vereyim hemen, ayakkabı seçimi konusunda çok takdir ettiğim bir arkadaşımın aldığı yeni ayakkabısına kıskançlıkla bakıp "off ayakkabıların çok güzelmiş, gıcık" dedim, akşamına topuğu kırıldı, hem de oldukça sağlam bir markadan almıştı.

- Rüyalarda sembolik abuk nesneler, olaylar görme. Saçma sapan rüyalar görüp anlamlarını farkına varmıyor, sonrasında yorumlarına baktığımda "oha" olduğum durumlar oluyordu. Sonradan farkına vardım, artık hep bakıyorum yorumlarına, ama bel bağlamıyorum bu yorumlara hala. Örnekleyelim hemen, pantolonumun paçalarını kestiğimi gördüğüm bir rüyanın akabinde işten çıkarılmıştım kel alaka bir şekilde, pantolon paçası kesmek işten atılmak demekmiş; denizde yüzdüğümü gördüğüm her rüyanın ertesinde kel alaka güzel şeyler yaşarım, eski işlerimden birinde tüm ekibi nuhun gemisinde görmüştüm, fırtına çıkmış, fırtınayla savaşmıştık, sonrasında patronum geminin baş tarafından el sallamıştı, sonrasında yine kel alaka bir şekilde ortaklar birbirine girip şirketi batırdılar falan filan.

- Karabasanlar... İlk başlarda beni çok korkutan, uykularımı kaçıran karabasanlara artık alışmış durumdayım. Gece uyurken gözlerimi açtığımda ayaklarını gördüğüm ve kafamı kaldırdığımda o ayakların kendini asmış tepemde duran adamın ayaklarını görmemle başlayan karabasan anılarım anlatmakla bitmez derecede. Yurtdışında katıldığımız bir fuarın son gününde kendimi bedenimden çıkarttığımı görmem ve akabinde tüm bedenimin deli gibi ağrıması, sırtüstü yatarken üstüme çöken karabasan kişisinin bana tecavüze kalkması ve uyanınca oramı buramı kontrol etmem, sıklıkla kollarımı felan çekiştirmesi, karnımda debelenmesi, koluma ve kafama bastırıp kulağıma neidüğü belirsiz şeyler fısıldamasına alıştım artık.Bazıları halen çok korkutsa ve çırpınmama neden olsa da, arada aklımı başıma devşirip "bekle geçecek" diyorum artık, geçiyor. Sonrasında oramda buramda ağrıları kalıyor, artık nasıl kasıyorsam kendimi.

- İlk defa gördüğüm, yeni tanıştığım insanlara ilişkin öngörülerim yüzde doksan doğru çıkar. Bazı insanlara bu yüzden hiç yanaşmam. Arkadaşlarımın bazı erkek arkadaşları için "buna yanaşma" derim mesela. Ya da çok fena yapışırım, bırakmam. Yapıştıklarımda yanıldığım oldu tabii onlara sonsuz güven duyduğum için, ama sezgilerim güçlü onu biliyorum. Yahu kaç arkadaşıma dedim bu adama yanaşma diye, yanaştılar, gördüler :)

Şimdi tüm bunlar psikolojide bir takım kırıklıklar olarak yorumlanabilir, orasını bilemiyorum tabii. Ama madem dedim ben bu kadar ahmak şey yaşıyorum, bu bir enerjiyse yönlendirmek lazım. Kahve içip kendi falıma bakmaya başladım. Açtım kahve falı sözlüğünü, baktım allah baktım. Öncelikle itiraf edeyim, kahve falı bakmak çok zevkli, ve kafayı zorlayan bir olay. Böyle şekillerin arasında debelendikçe birşeyler çıkarıyor, anlamlarına baktıkça hayalgücünüzü zorluyorsunuz, bir de acaip konsantrasyon sağlamak zorunda kalıyorsunuz. Bu hafta bir iş arkadaşım türk kahvesi içerken "kapat falına bakayım" dedim, "yok artık" dedi, "acemiyim ama atıyorum biraz" dedim. Falında hepi topu 4-5 şekil gördüm yorumladım, "potansiyel var" deyince, başka bir iş akadaşıma da baktım, o da olumladı potansiyeli hafif de şaşıraraktan, vallaha da bildim. Şimdi birkaç psişik siteden okuyorum nasıl bakacağım diye. Fincanın sapını baz alarak fincanın içini tam ortadan olmak kaydıyla dikey ve yatay olarak ikiye bölüp....neyse bakarım bir ara falınıza...