Duraklama...

Sabahlar ve geceler serinledi, artık askılı bluzlar yerine kısa kollu tişört giyiyoruz...garip...açık ayakkabılar devam ama akşamları babet giymek lazım... botlar ve boğazlı kazaklar hala çok uzak..bu iyi...

Beni mutsuz eden şeylerden uzak duruyorum... bu iyi...

Sanırım bu aralar sadece kendimi düşünüyorum...bu çok iyi...

Kimseye borç harç hissetmiyorum... bu en iyi...

Ve bu hislerimden ötürü kendimi kötü hissetmiyorum...en iyiden de iyisi...

Bir sürü kitap aldım kendime...okuması güç olacaklardan ama çoktan okunmuş olması gerekenlerden...bu da iyi...

Her sabah yürüyorum... bir saat...sahilde...iyi mi...iyi...musmutlu dakikalar...

Yeni bir fotoğraf makinesi için para biriktiriyorum...güzel...

Annemin yakın bir arkadaşının kızı kırk yaşında beyin kanaması geçirip öldü...kötü...çocukluğumuz beraber geçmişti...ablamızdı...çok kötü...on yaşında kızı vardı..en kötü...kızımla yaşayacağım çok zamanım olsun istiyorum...iyi...tekrar başladığım sigarayı bir kez daha bırakmam gerektiğini hatırlatıyor bu bana...hadi bakalım...bu da iyi...en azından farkındayım...

Yaşadığım yerde bir ayrıkotuyum galiba...bu iyi...ama bu başka bir yazının konusu...uzatma...

Sürekli yemek yiyorum...aldığım kiloların bir gramını bile veremedim...rezalet...diyetisyene gideceğim...hayırlısı....

Hala keşfediyorum ben...muazzam...